AMSTERDAM 2006
LE MÉPRIS [CONTEMPT]
ARTISTS: MARLENE DUMAS / MATHILDE TER HEIJNE / HENK BOVERHOFF / JIM COSTANZO / KAORU YAMAMOTO / MATT DUCKLO / SIMON FERDINANDO / ATOUSA BANDEH GHIASABADI / FOW PYNG HU / LARS EIJSSEN / YOKO ONO & JOHN LENNON / PAUL GROOT / MILTOS MANETAS / DAISUKE NISHIMURA / MAI UEDA / JORGOS LOUKAKOS / MADELEINE AKTYPI / FEDERICO D’ ORAZIO / DAVID SMITHSON / JEROME SYMONS / PAUL GROOT / MONIEK VOULON
Exhibition: Mediamatic in Amsterdam [Post CS building at groundfloor]
March 18th till 1st of May / 2006
Curated by Moniek Voulon
LE MÉPRIS [OR] > CONTEMPT – [VERACHTING]
Niemandsland, Paul Groot 2006
“Le Mépris”, een tentoonstelling van curator Moniek Voulon, is gemodelleerd naar Jean-Luc Godard ‘s gelijknamige film uit 1962, die op zijn beurt gebaseerd is op Alberto Moravia’ s roman “Il Disprezzo”. Kort en krachtig vertaald als: verachting.
Godard toont een botsing uit de jaren zestig van de twintigste eeuw tussen Amerika en Europa, waarbij het yankee geld een loopje neemt met het Europese geweten: een artistiek bedoelde film over de Griekse oorlogsheld Odysseus, naar de griekse dichter Homeros, loopt uiteindelijk uit op een commerciele kitsch-adaptatie. Voulon ziet in dit drama een parallel met de gebeurtenissen die hebben geleid tot de Irakese oorlog.
Zoals Godard laat zien hoe de even doortrapte als joviale Amerikaanse filmproducer de ingehuurde Europese scenarioschrijver naar zijn hand weet te zetten, wijst Voulon erop hoe President Bush en zijn havikken de Europeanen – en Nederland – bij deze verschrikkelijke oorlog wisten te betrekken.
In “Le Mépris” wil Voulon “de constructie van angst” en het bewust veroorzaken van een gevoel van “verlies aan identiteit” tonen. Het “post-moderne” samengaan en door elkaar lopen van fictie & realiteit – kenmerkend voor zowel de hedendaagse kunst als de echte wereld – heeft een dubbelzinnige sfeer veroorzaakt. Waar Godard in de film op deze dubbelzinnigheid preludeert, lijkt nu de tijd voor een verdere analyse allang aangebroken.
“Le Mépris” roept de anonieme sfeer op die eigen is aan een grensovergang in het algemeen. Daartoe heeft Voulon “Mediamatic Groundfloor” ingericht naar het model van een ruimte op een luchthaven. Niet specifiek een vertrekhal, of een transitorium, eerder een aankomstruimte. Ongewis van karakter is deze omgeving, een ongedefinieerde zone, een ruimte als een metafoor voor onze hedendaagse wereld. Hier zijn we beland in een niemandsland, niet reeel maar metaforisch en symbolisch. Het doet ons dan ook onmiddellijk herinneren aan de schokkende beelden uit de martelcentra van het Amerikaanse leger in Guantanamo Bay.
Opdat de bezoeker de weerzinwekkende militaire tactieken en methodieken ervan herkent, tonen de monitoren hier geen aankomst- of vertrektijden. Hier zijn het videowerken van een groep internationale kunstenaars die hun kritiek op Bush’s oorlogszuchtige optreden niet onder stoelen of banken steken. Dicht opeen geplaatst vertolken deze visuele statements de verontrusting en woede over de invasie en bezetting van Irak.
Maar als visuele sound-bytes reflecteren ze ook de problematische overvloed en de complexiteit van de massamedia. Zoals Voulon zegt: “Het moet een zorgvuldig ruimtelijk arrangement zijn als betrof het, behalve een artistiek statement, vooral een “social sculpture”. Daarom ook moet de bezoeker bijna letterlijk het gevoel krijgen wat het betekent als gevangene, vluchteling of terreurverdachte in een kooi vast te zitten en zonder enige rechtskundige bijstand te overleven en zonder omhaal als crimineel aangemerkt te worden.
Veel aandacht ook voor de rol van Brigitte Bardot. In Godard’s “Le Mépris” gaat haar fysieke schoonheid hand in hand met een voorbeeldige morele opstelling. Hoewel ze nog net niet de reddende engel is (het project vindt gewoon doorgang, en Bardot komt bij een vreselijk verkeersongeluk om het leven), toont zij in dit spel van verontrustende banaliteiten als enige een sterk moreel en artistiek geweten. Aan haar “verachting” (“mépris”) voor de Europeaan die voor geld toegeeft aan de Amerikaanse druk ontleent “Le Mépris” dan ook haar krachtdadige titel.
De groep internationale kunstenaars gepresenteerd in deze show, representeren verschillende generaties van kunstenaars, bekenden uit de sixties maar ook een opkomende jonge generatie van filmmakers.
English:
LE MÉPRIS [OR] > CONTEMPT – [VERACHTING]
NOMAN’S LAND – 2006 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
By referring to Godard’s film “Le Mépris” [1962] as a point of departure we observe an unmistakable situation that parallels what is happening in the world right now. The current American dominant attitude, generates an urgent reason for analysing this analogy in the exhibition Le Mépris.
Situated in the sphere of a border or frontier, the exhibition space evokes the arrivals-/departure area at an airport. Set as a territorial zone, the space serves as a metaphor, suggesting a hegemonic domain and symbolising the condition of contemporary civilization in the world.
Representing the idea of a “noman’s land”, is significant. A notion that is referring to an environment of anonymity, a situation that we can perceive everywhere in the world nowadays. An idea, resulting in the concept of – “the construction of fear” & “loss of identity” -. The works that occupy the space, are mainly video, showing a range of artistic strategies, and interact as visual-bytes that mirror the intertwined complexity of mass-media overload in our society. Located within this constellation, assembled together, they constitute a structure that, besides making an artistic state-ment, supports a social sculpture. In contemporary art, the juxtaposition of fiction and reality has led to an ambiguous back-and-forth, push-and-pull between the two realms. With these two forming a major influence on our conciousness, we find ourselves, artistically, in an ambiguous terrain.
As well as reflecting contemporary society, the works address the global actuality. Further more they show an engagement in expressing the urgency of a visual dialogue in this artistic program. The group of international artists presented in this show represent different generations, upcoming artists from the sixties and an emerging young generation ofcontemporary producers.
In addition my contribution will consist of a large cage situated in a space next to the main hall. The cage refers to the act of detaining refugees and terror suspects as they travel through airports; people who are often arrested, held and indiscriminately treated as “ dangerous criminals”.
A development resulting in – CONTEMPT – a process evolving in –
the Construction of Fear & the Production of Terror[ism] -.
Paul Groot 2006
MEDIAMATIC IN AMSTERDAM
POST CS BUILDING AT GROUNDFLOOR
CATALOGUE LE MEPRIS / 2006
Moniek Voulon 2006
CONTEMPT
[FICTION AND FACTS] Paul Groot 2006
“Her body is one of the best political bodies ever.”
Le Mépris, or how the Utopian vision of Bush turned into a nightmare
I
This exhibition is the third part of a trilogy, curated by Moniek Voulon. In earlier editions, she started a dialogue with Francois Truffaut’s “La nuit Américaine“ and Chantal Akerman’s “News from Home“, now Jean-Luc Godard’s “Le Mépris“ is her source of inspiration.
The immediate reason for these series of exhibitions is her continuous anger and frustation about the war in Iraq. As a reaction to the brutality of the American president Bush and his warhawks invading Iraq without any support of the United Nations, Voulon convinced her friends that artists should show their engagement in a protest against this slaughter. Within six weeks she presented the first part “La nuit Américaine“, in Amsterdam. A year later, just before the American presi-dential elections, “News from Home“ in New York showed the continuous concern of European and American artists with the atrocious fighting in Iraq. And now three years after the start of the war, we observe in “Le Mépris“, the exhibition, how the Utopian vision of Bush and the other war criminals turned into a nightmare for the Iraqi people.
“Le Mépris“, the movie is Godard at his best and shows us howincredible strong his aesthetics are in translating political statements into artistic signs, and vice versa. This show takes off where the movie ends: the death of Brigitte Bardot in a car crash. It is 1963, the American president Kennedy send his first military advisers to Vietnam, the prelude to a tragicaly lost war. Now in 2006, American and European soldiers are fighting another lost war in Iraq. Inspired by Alberto Moravia’s novel “ Il Disprezzo” – contempt – Godard shows the culture clash between America and Europe in the 60’s of the 20th century. Yankee-money corrupts European conciousness during the production of a movie about the classical Greek hero Ulysses. Writer Paul Javal –
Michel Piccoli – is adapting the original scenario of the Greek poet Homer for a new version of his masterpiece, and turns it into a commercial soap-version. Both, he and the director Lang – Fritz Lang himself – are being corrupted by the American producer Prokosch – Jack Palance. The result is “Le Mépris“ where the real production is reflected in what is filmed, that is, a film about the financial and intellectual problems in making an international film. As filmcritic Richard Roud said, the movie in the movie is all about “the handicaps of the “international” film, the coproduction, as well as the basic problems of film-making itself: the script conferences, the battles with the incredibly stupid producer”.
II
A critique on the American political brutality
This show deals not with the odyssea of Ulysses as the warhero, but reflects on his role in the Trojan War, on his cruelties as a soldier. The story of Ulysses – who invented the famous trojan horse – and his friends is translated into the Frontier-saga of president Bush and his fellow con-spirators Wolfowitz, Rumsfeld & Cheney. It is a mirror game of forth- and backwards movements between fiction & facts, with an artistic program set into motion by the stimulating political-artistic ideas of Godard. An exchange of reality and fantasy, hope and despair, sadness and joy against the background of the reality of a war.
Both the movie and the exhibition formulate a critique on the American political brutality. Godard showed us the American movieproducer manipulating the hired European scenarist, we reflect on how president Bush forced many European countries into this terrible war. Godard preludes in his ultimate modernist movie on this duality of the “post-modern” criss-cross of fiction & reality. This exhibition is a closer examination of this phenomenon – important for both modern art and the real world – and shows “the construction of fear” and the aim to generate “loss of identity”.
“News from Home”, as a reflection of and a confrontation with the historical American Frontier, showed a model of the modern world in legendary times. “Le Mépris“, the exhibition, explores the impersonal atmosphere in the contemporary frontier-zone. Mediamatic’s Groundfloor is a prototype of a secret destiny, an anonymous airport. Not really a place to feel good, nor a transit camp, with arrival and departure indications on the tv-monitors. This is a place to arrive and never come back from. The insecure status of this space, of this impersonal zone, acts as an allegory of our actual world. This is noman’s land, even if it is only a metaphor, a model where the new disgusting military tactics and methods reign. It is here that the shocking images of tortured freedomfighters were made: these are the American army bases in Iraq and Guantanamo Bay.
III
One of the best political bodies ever
Much attention also for Brigitte Bardot. In Godard’s “Le Mépris” her physical beauty reflects an exemplary moral attitude. In a game of disturbing banalities she shows herself the only person with a strong moral and artistic consciousness. So it is no surprise she is killed in a terrible car accident. Because of her “contempt” for the Europeans who surrender to the American pressure of the Yankee dollar, this show is dedicated to BB.
Here her body is one of the best political bodies ever.
Paul Groot 2006
Persbericht / Press release:
Tentoonstelling: LE MÉPRIS [OR] > CONTEMPT – [VERACHTING]
18 maart TM 30 april 2006 wo / zo 12.00 – 18.00 uur
Locatie: Mediamatic Groundfloor – POST CS Oosterdokskade 5 – Amsterdam
Article in de Volkskrant 13 april 2006
+ Foto JIM COSTANZO